|
|
Przedstawiony poniżej schemat diagnostyki i leczenia jest bardzo ogólny i dotyczy jedynie najczęściej występujących przyczyn niepłodności. Ma na celu przedstawienie potencjalnym pacjentom, jak trudnym i złożonym problemem jest niepłodność, aby nie rezygnowali z możliwości terapii, jakie daje współczesna medycyna. Jeżeli nawet niektóre z przedstawionych poniżej badań lub zabiegów nie są refundowane przez NFZ albo dostęp do nich jest utrudniony, to pacjenci mają prawo przynajmniej wiedzieć, jak powinna przebiegać prawidłowa diagnostyka oraz jakie są możliwości leczenia.
Przyczyna niepłodności małżeńskiej leży częściej po stronie kobiety - w około 40 - 50%. Jednak w 30 -40% udaje się znaleźć ją po stronie mężczyzny. Wynika z tego, że również mąż powinien zgłosić się do lekarza i diagnostyka oraz ewentualne leczenie musi obejmować oboje małżonków
W około 20% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny niepłodności. Być może postęp medycyny wyjaśni kiedyś i te przypadki. Jest możliwe, że istnieją też przyczyny psychologiczne.
Niepłodnością określa się stan, gdy nie dochodzi do poczęcia mimo, że małżonkowie utrzymują stosunki płciowe bez użycia antykoncepcji co najmniej 1 rok. Nie jest to jednak ścisła definicja. Należy pamiętać, że jeżeli młoda i zupełnie zdrowa para współżyje w czasie najbardziej korzystnym do poczęcia (poprzedzającym owulację), to jego prawdopodobieństwo nie przekracza 40%. Z wiekiem płodność spada, pnadto nie każdy z nas jest całkowicie zdrowy, więc w praktyce, w całej populacji ten wskaźnik nie przekracza 20%. Nie ma wiec żadnego powodu do niepokoju, jeżeli małżonkowie czekają na dziecko kilka miesięcy.
Szacuje się, że po 3 miesiącach starań o potomstwo 50% zdrowych par osiąga cel, a po 1 roku 90%. Jeżeli więc nie udaje się uzyskać poczęcia po 1 roku, to nie oznacza, że musi istnieć jakaś przyczyna niepłodności. Jest możliwe, że dla takiej pary konieczne jest leczenie i bez niego nie uda się zajść w ciążę, ale też może dojść do poczęcia bez żadnego leczenia. Jeżeli więc przez dłuższy czas nie udaje się uzyskać poczęcia, a lekarz nie znajduje przyczyny tego stanu, to przede wszystkim nie należy tracić nadziei. Po prostu bywa tak, że na dziecko trzeba poczekać. Może to dotyczyć nawet tych par, które mają już dzieci. Innym problemem jest niemozność donoszenia ciąży. Utrata wczesnej ciąży nie zawsze oznacza, że przyczyna leży po stronie kobiety. Skłonność do poronień może wiązać się z nieprawidłową budową trzonu lub szyjki macicy, ale może też być spowodowana patologią nasienia.
Małżonkowie powinni też wiedzieć, kiedy należy zaplanować współżycie, aby zwiększyć szanse na uzyskanie ciąży. Jest to istotne, gdyż w wyniku zbyt częstego współżycia nasienie może zawierać mało plemników, a dni kiedy można zajść w ciążę jest tylko kilka. Ogólnie mówiąc, najbardziej korzystne do poczęcia są dni poprzedzające owulację, kiedy można zaobserwować przenikalny dla plemników, przeźroczysty i ciągliwy śluz. Bezpośrednio po nich następuje wzrost temperatury. Więcej informacji o tym, jak należy obserwować śluz, aby ustalić najlepszy czas na współżycie można znaleźć na stronach temu poświęconych.
| MW 2003 (c) |
|